XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Itzal eta maitasunaz bere erregiñari begiratzen ziola, aren soiñetik usain bereizi pizgarria zeriola oartu zan Ernaia.
Andik laister, beste kabi-zulo batean sartu zan Amerle, eta begimenetik ostendu egin zitzaien.
- Orain, langilleen arraultzak erruntzen ari den
Udaberrian auen bearra izango diñagu, gerorako eztia gertatzearren.
Ondoren, erle-nagienak, eta azkenik, erregiñenak.
Oi Ernaia, orduan gauza izugarriak gertatzen omen ditun...!.
Baiñan goazen aurrera.
Aloa onela mintzatzen zitzaiola, aurreko abaraskara iritxi ziran.
- Leengo udan jaio unan gure erregiñak, egunean milla ta berreun arraultz erruntzen zetin, txit sendo ta maratza bait-den.
Arraultzak makilla txiki ta zuriak antzo ditun, eta il ez daitezen, ogeitamairu berotasun-mailla bear zetiñagu.
Eguraldia ozten zaigunean, eztia jaten diñagu gure soiñek eultza bero dezaten; eta berriz, beroegia ba'den, egoak astintzen zetiñagu oztearren.
Lau egunen buruan, arraultzak erle-gai biurtzen ditun.
Arestian auetariko bat intzan, baiñan iñudeok orretarako gagozen.
- Iñude al aiz i?.
- Bai, ala naun.
Iñude ona izateko, zazpi egun gutxienez izan bear zetiñagu; baiñan ori baiño leen, irugarren eguna betetzean, ezti, lore-irin eta urez elikatzen gaitun; eta zazpigarreneko, sama-azkenean zetiñagun kulintxo bietatik, esne gozo-gozoa zerionagun, eta onen bidez erle-gaiak iru egunez janaritzen ditun.
Esne au